Животот и учењето на овој светител се најдобар показател дека секогаш е можно да се вратиме на вистинскиот пат.
Православна црква и нејзините верници денеска го слават преподобниот Ефрем Сирин: Тој бил најважниот црковен отец на сириската традиција и светец кој живеел во времето на царот Константин во IV век.
Преподобен Ефрем Сирин е роден во Сирија во семејство на сиромашни родители во времето на царот Константин Велики. Традицијата вели дека младоста ја поминал на турбулентен начин – бил познат како жесток човек и лут воин кој трошел неумерено и се однесувал распуштено.
Меѓутоа, во одреден момент, Ефрем направил пробив и целосно го променил својот живот, посветувајќи се целосно на молитвата и на Бога. Бил ученик на свети Јаков Нисибиски, а современик и пријател на Василиј Велики. Набрзо се покажа како одличен говорник.
Еден стих вели дека „мудроста течеше од неговиот јазик како меден поток, и солзи постојано течеа од неговите очи“.
Ефрем, вели приказната, бил многу трудољубив и постојано пишувал книги и ги поучувал монасите и народот, оставајќи зад себе бројни дела кои и денес се изучуваат. Најпознатата молитва за постот е: Господи и Господи на мојот живот.
Иако верниците сакале да го направат епископ, Ефрем одбил и го живеел остатокот од животот во мир и длабока молитва. Починал во длабока старост во 378 година.
Свети Ефрем главно е апостол на покајанието и заштитник на сите оние кои ги сфатиле своите грешки и сега се обидуваат да ги исправат. Неговите списи сè уште ги омекнуваат срцата на многумина кои длабоко паднале во грев и ги враќаат кон Христос и верата.
Животот и учењето на овој светител се најдобар показател дека секогаш е можно да се вратите на вистинскиот пат и да го поминете животот живеејќи според морални принципи и во љубов со ближните. Затоа се верува дека денес ќе им бидат простени гревовите на сите кои искрено бараат прошка од преподобниот Ефрем Сирин и Бог и се молат.
Ова е молитвата што можеш да ја упатиш до светителот: „Со потоци на солзите ја обработуваше пустината пустината, и со воздишки од длабочините на душата, со голем труд си ги умножуваше талентите. Ти беше свеќник на светот, светејќи со твоите чуда, оче наш Ефрем: Моли Го Христа Бога да ги спаси нашите души“.