Не се за жалење затоа што се направија бесмртни. Додека трае музиката, така и тие.
Зоран Калезиќ, пејач чија кариера траеше преку 50 години, имаше можност да соработува со многу колеги. Еден од оние со кои започнал е Тома Здравковиќ, а во текот на животот станале блиски пријатели.
Зоран еднаш рече дека Тома го замолил да го одржи говорот на неговиот погреб.
„Кога кумот Тома си одеше, ми рече: „Не дозволувај да кукаат за мене таму, ќе се поздравиш со мене, ќе кажеш нешто. Каква чест е тоа Тоа е обврската кога се збогував со Тома, тогаш сфатив дека човек кој сака да си оди, тој повеќе не го сака овој световен живот и принципите што му ги дадоа лекарите Жал ми е што нема повеќе луѓе како Тома, Шабан… Не треба да се сожалуваат бидејќи тие се направија бесмртни додека трае музиката“, открила еднаш пејачката.
Покрај Тома, тој беше близок и со Силвана Арменулиќ, која прерано почина. На почетокот на кариерата токму овој колега му помогна, а колку ја почитуваше покажува и фактот што и го посвети својот хит „На жена што не е повеќе“.
Во една прилика откри и како настанала оваа песна. Имено, по смртта на Силвана, Зоран се нашол во кафана, а пејачката ја пеела една од нејзините најпознати песни „Срцето ме боли вечерва“. Низ солзи зел салфетка и го напишал текстот на својата песна. Но, тој не сакаше веднаш да го објави, туку чекаше две години, за да докаже дека не го искористил моментот на медиумско внимание.
Песната ја освои првата награда во 1978 година на познатиот фестивал Илиџа, а Зоран дури подоцна откри дека Силвана била инспирација за неговиот текст.
Беше одлична дама, дама, извонредна пејачка. Таква личност се раѓа еднаш на 100 години“, изјави Зоран Калезиќ за Силвана.