Вистинската приказна за жена која преживеала на пуст остров со 32 мажи цели шест години.
Бледа од ужас, таа гледаше како двајцата мажи се караат, паѓајќи на земја. Победникот ќе земе се – моќта и единствената жена на оддалечениот остров.
Казуко имала 16 години кога решила да ја напушти родната Окинава во потрага по подобар живот. Изборот падна на островите Микронезија, кои тогаш беа поделени меѓу Јапонија, Австралија и САД. Се разбира, младиот Казуко го привлече јапонскиот дел. Таму, на еден од островите, нејзиниот постар брат веќе нашол работа како келнер… што значи дека ќе има место и за неа.
Навистина, среќата брзо му се насмевна на Казуко: Шоичи Хига ја забележа. Неколку години постар од неа, тој веќе успеа да го најде својот пат во животот. Тој имаше престижна работа – тој беше менаџер на мала плантажа со кокос што и припаѓаше на компанијата Нанјанг Шинфа.
Пред почетокот на Втората светска војна, Нанјанг Шинфа активно се ширеше, постепено навлегувајќи во сите делови на јапонската Микронезија. Анатахан, со површина од само 33 квадратни километри, беше засаден со кокосови палми. Овде започна производството на копра – кокосова пулпа од која подоцна се вадеше кокосовото масло.
За гувернер на островот бил назначен Кикуичиро Хига, а на својот братучед Шоичи, веќе искусен во работата, му понудил улога на негов заменик. Тој прифати и се пресели во Анатахан со неговата сопруга.
Кога Јапонците влегоа во војната, стана јасно дека ниту малите острови нема да бидат поштедени од конфликтот. На островот Саипан, упориште на јапонски територии, изградени се утврдувања и писти, а поставени се и артилериски батерии. Околу 30.000 војници и морнари требаше да го бранат Саипан, кој отвори директен пат кон Јапонија.
Плашејќи се дека Анатахан може да стане бојно поле, работниците на плантажите за кокос го напуштиле островот. Со нив отиде и Шоичи – планираше да го посети семејството на сестра му на Саипан и да размисли за следниот чекор. Каде да се скриете од претстојните катастрофи? … Тој никогаш не се врати во Анатахан.
Осаменоста на островот ги зближи Кикуичиро и Казуко. Тие знаеја малку за она што се случува во поширокиот свет. Само татнежот на авионите и бродовите на хоризонтот навестуваше дека започнало она од што најмногу се плашеле .
Во средината на јуни 1944 година започна битката кај Саипан: американски војници слетаа на островот. Жестоките борби траеја речиси еден месец: тврдоглавата одбрана на Саипан ја чинеше Јапонија околу 30.000 животи. Американските загуби беа помали – околу 4.000 убиени и 15.000 ранети.
„Нашата војна беше изгубена со падот на Саипан“, изјавија Јапонците. Загубата на Саипан беше навистина огромен удар – дури и премиерот на Јапонија поднесе оставка заедно со целата влада, чувствувајќи ја близината на поразот…
Островот од 151 квадратен километар имал стратешко значење што го одредува текот на воените настани во Пацификот. Американската војска формираше база на Саипан за да изврши напади врз Јапонија и Филипините. Тешките бомбардери, кои претходно не можеа да стигнат до тие земји, сега обезбедуваа воздушна супериорност.
Веста за падот на Саипан никогаш не стигна до Анатахан. Последната информација што ја доби Хига беше од средината на јуни 1944 година. Тогаш Американците потопија три јапонски брода во близина на Анатахан – само неколку морнари успеаја да преживеат и да стигнат до островот.
На толку мала територија, заедно со Кикуисиро и Казуко, имаше уште 31 маж. Воопшто не е пријатно друштво – особено за жена.
Сепак, некое време се чинеше дека успеаја да одржат неутралност. Сè додека, во 1946 година, еден од морнарите не ги ставил сопствените желби над животите на другите. Кикуичиро Хига беше застрелан од Генсабуро Јошино. Ова ги сруши сите претходни бариери меѓу мажите.
Јошино потоа го избодел до смрт Морио Чиба, а потоа и самиот Чиба го загубил животот… За да спречи понатамошни конфликти, најстариот по ранг, капетанот Ишида, решил да се ожени со Казуко и на тој начин да го прекине ривалството. Но, набргу по венчавката, нејзиниот нов сопруг се удави под неразјаснети околности. Борбата за единствената жена на островот продолжи со несмалена жестокост!
За да избегне уште повеќе смртни случаи, Казуко „ожени“ четворица мажи одеднаш… Секој од нив заврши трагично во понатамошни конфликти. Во годините што следеа, уште неколку мажи загинаа во битките за доминација и Казуко, кој му припаѓаше на победникот. Вака не можеше да продолжи…
И, конечно, во 1950 година, преостанатите морнари дојдоа до заклучок дека елиминирањето на Казуко ќе стави крај на конфликтите што веќе презедоа половина од екипажот. Не се знае како би завршила оваа приказна, но тогаш некој се сетил на заборавениот остров.
Американците, кои сега го поседуваа Анатахан, испратија пратеници да ги убедат Јапонците дека војната одамна е завршена и дека е време да се предадат.
Казуко Хига се врати во родната Јапонија. И таа веднаш стана позната, не криејќи ја својата приказна од љубопитните новинари. Весниците со години пишуваа за животот на единствената жена меѓу 32 мажи, кои стануваа сè помалку и помалку. Некои ја прикажуваа како предавничка искушувачка која ги подели морнарите, други како невина жртва на нивната страст… Вистината, како и секогаш, лежи некаде помеѓу.
Како и да е, судбината му даде втора шанса на Казуко. Кога слушнал за својата сопруга, ненадејно се појавил Шоичи Хига, кој брзал да ги обнови брачните завети. После тоа, Казуко се поретко се појавуваше во јавноста и не сакаше да ги сподели деталите од нејзината приказна.
Жената која преживеала вакви чудни и страшни настани починала во 1970-тите, пишува порталот „Зен“.