Приказната за снаата која докторирала поради свекрвата не остава зборови и ја враќа вербата во добрите луѓе кои се подготвени да направат се за благосостојбата на своето семејство.
Загрепчанката Дина (53) била прилично убедена во воспоставеното мислење дека свекрвата и снаата не можат да живеат заедно и дека оваа врска е главно осудена на неуспех. Самата најпрво и се налутила на мајката на нејзиниот сопруг, бидејќи не ја поддржувала кога се жалела на него. Сепак, иако мислела дека никогаш не застанала покрај неа, во клучниот момент од животот на Дина, нејзината свекрва направила неверојатна работа за неа – и помогнала да докторира.
Тој истакнува дека токму нејзината толеранција и мир биле клучни за просперитетот на семејството.
„Еве, многу сакам да ја бранам свекрвата, односно баба ми. Кога бев помал, мислев дека е страшно што свекрвата Марија секогаш се залагаше за својот син. Ја викав луто и велев дека син и не знае ни да пегла чорапи, а камоли друго, а таа само ќе рече дека работи подолго од мене на работа, па ќе ги склопи чорапите кога ќе им биде врти. А потоа на крајот би додала: „И јас ќе му кажам да скока дома“. Но, таа никогаш, никогаш не застана на моја страна и тоа ми ги нагази нервите“, вели г-ѓа Дина.
Но, денес и е јасно дека таквата реакција била многу мудра од страна на нејзината свекрва.
„Ниту се изложи на огорченост на нејзиниот син, ниту пак создаде уште поголем раздор меѓу нас. Каква била таа всушност се откри кога дојдоа децата. Тогаш таа навистина направи се за да ни помогне и да биде баба по посакувана. Таа живееше на една улица од нас и откако и почина свекорот, ја пресели канцеларијата во стан за да не плаќа повеќе кирија. Но, таа ги намали работните обврски само за да го земе првото внуче во градинка, да му подготви јадење и да се прошета со него, за да не чека до 17 часот во затворен и затнат простор. Така беше и со второто дете“, искрено изјави Дина.
Таа подвлекува дека се грижела не само за своите деца, туку и за себе и за својот син.
„Исто така често нѐ покануваше на ручек, а потоа ја завршуваше работата, ако треба, дури и доцна навечер. Знаеше и да каже: Не плаќај на чистачката, ќе дојдам да ти испеглам во сабота наутро. Таа понекогаш ни носеше ручек и два дена и една недела не требаше да се грижиме за тоа. Не можам да ви кажам колку ми значеше“, рече тој.
Токму поради сесрдната помош на нејзината свекрва, која сега е во пензија, пред петнаесет години решила да се запише на докторски студии.
„Имав добра позиција на работа, но сакав да докторирам, бидејќи мислев дека тоа ќе биде важно за мојот понатамошен пат во кариерата. И да, успеав да докторирам и тоа беше само благодарение на свекрва ми, која даде се од себе за да ми го олесни тој период. Искрено ѝ благодарам, особено затоа што мајка ми живее на 600 километри од мене, таа е постара и никогаш не била флексибилна во однос на патувањето кај нас“, открива Дина.
Целото семејство потоа ги здружи силите за да ја истурка на факултет.
„Сопругот наутро ги носеше децата во градинка и во училиште, а свекрвата го сретна постариот син кај нас и си ја заврши домашната работа со него, а потоа таа одеше со него во градинка. Таа ни испрати фотографии кога правеа нешто забавно, како на пример заедно да чистат лисја низ куќата“.
„Таа ни ги наводнуваше цвеќињата, ни ги ширеше алиштата, сè што можеше додека ги подучуваше и ги забавуваше своите внуци. Тогаш сфатив дека не е важно дали ќе го стави приборот за јадење или ќе измеша се. Веќе не ми беше важно дали крпите се наредени по боја. Мислам дека тогаш пораснав во секој поглед. Би сакала да бидам барем еднакво добра свекрва на моите снаи – заклучила Дина за порталот „Моје вриеме“.