На една социјална мрежа се расправаше дали зажалиле луѓето кои ја напуштиле земјата.

Имаше секакви одговори, но најголемо внимание привлекоа оние кои рекоа дека и покрај големата заработка што ја имаат во странство, решиле да се вратат матичната земја.

„Дали некогаш се каеш што си заминал од Македонија? Или можеби не“, е прашањето за кое се зборуваше.

„Не знам што да кажам, се зависи од тоа како ќе се снајдеш. Се каам за дома секој ден, затоа што каква и да е кал моја, сепак е моја. Четири години сум во Франција и сега во мај си одам дома и многу сум среќен поради тоа, причината е што имам свој стан, а тука работам за да речеме плата од 2000 евра.исто толку, а сепак се дома со семејството…не велам дека таму се живее поубаво, но сето ова е преценето. „Има ИТ експерти кои сигурно добро заработуваат или луѓе кои работат нешто друго, но никогаш не е лесно на градилиште во Западна Европа“, напишал еден корисник.

Тогаш сите го прашуваа со какви работи се занимаваат неговите пријатели за што толку многу заработиле, а тој детално објаснил како „не мора да работат како робови во други земји“.

„Не ја чувам целата плата за себе. Кога ќе ги одбијам трошоците за стан, превоз, храна, пури и слично, доаѓам до полесна цифра од 1.400 евра, евентуално 1.300. Друг другар прави машинско полирање, ми бараше асистент кој ќе го плати од 30 евра па нагоре. Третиот пријател вози голем камион, за движење, а има и многу добра плата. Па, секој заработува повеќе од 1.000 евра, а тие се дома и не мора да работат како робови во други земји, тоа беше поентата на приказната“, рече тој.

Душко кој живее во Данска сакаше да го сподели своето искуство.

„И повеќе отколку што можете да замислите. Животот целосно го организирав откако отидов во Данска, но нема пари што можат да ми ја извадат Македонија од глава. Се откажав од се за да работам во странство, сите луѓе што ги познавам од детството и моите браќа кои ми се се. Со пари не се купува среќа. Жалам што уште не се вратив“, рече тој.

Еден млад човек тогаш откри што најмногу му недостасува.

„Како кога… се каам во зима, се чувствувам добро во лето. Ми недостигаат моите родители и течниот јогурт. Ми недостига сонцето во март. Не ми фалат пари за најосновните работи, и уште малку. Не ми недостасуваат патувања. Патував низ цела Европа, ја видов Америка и патував на крстарење како гостин, а не како вработен. Ми недостига плазма шејкот во кафулето, гравчето тетовско и кисела зелка. Не ми недостасуваат тага и омраза. Сакам и луѓе од други раси, не ме плашат и им се восхитувам на многу од нив. Не ми недостига работата, работам и си ја сакам работата и нормално заработувам“, вели тој.

Во коментарите се огласи млад човек кој живее во Мадрид и, како што вели, не жали што ја напуштил Државата.

„Јас сум хонорарец, дигитален маркетинг. Заработувам од 6 до 8.000 евра месечно. Дипломирав психологија во Лондон, така што мојата професија не е поврзана со работата. Платите на програмерите се прилично добри, како и секаде на друго место, тие се секогаш над стандардот на земјата“.

Еден од корисниците изјавил дека омразата, навредите, суетата се единствените причини поради кои не жали што останал.

„Одам само на коментари на социјалните мрежи за било што и гледам толкава количина на навреди, омраза, омаловажување и суета, а потоа се сеќавам дека тоа се моите соседи, моето опкружување и колеги, дека останав во Македонија, а потоа чувствувам жал ми е што си заминав“, објави тој.

Пишуваа и оние кои не ја напуштија Македонија, наведувајќи ги причините за ваквата одлука.

„Не ја напуштив Македонија, овде ми е добро. Имам доволна плата за пристоен живот и не ме интересира повеќе да заработам, се преселив во село, дишам чист и здрав воздух, не гледам телевизија или весници, имам свој свет и толку. Патував многу во последните 10 години и сфатив дека всушност ми е убаво овде, и дека во странство не е толку одлично како што мислат некои луѓе. Сè уште го поддржувам секој што сака да замине, не знаеш каде ќе бидеш фин додека не ги видиш опциите“.

„Многу ми е драго што останав тука, бев надвор од неа, се вратив и најдобрата одлука беше да останам овде. Мојот живот е навистина фантастичен, живеам во своја земја, зборувам свој јазик, имам своја религија и свое писмо. Тоа е бесценето“, откри една девојка