Обилни снежни врнежи зафатија и села во околината на Љубовија, па затворени се и пристапните патишта. Сепак, и покрај тешките услови, учениците не доцнат на училиште и редовно посетуваат настава, благодарение на младиот возач на автобус Миодраг Јокиќ, кој никакво лошо време не може да го одвои од широкиот волан.

Најтешко е во зима, бидејќи се создаваат метарски снежни купишта. Дојдоа машините и исчистија, но поради силниот ветер како да не поминале. Тогаш синџирите се задолжителни, но и лопата.

– Чести се ситуации кога дува ветер и има толку многу напади на снег што излегувам од автобус и почнувам да чистам со лопата. Брзам да го земам секој ученик, затоа што има многу такви што имаат долга пешачење до автобуската станица, па и да ме чекаат, може да настинат многу сериозна настинка, па тогаш јас забрзајте ја лопата и заминете, рече Миодраг.

По завршувањето на средното училиште, сега 33-годишниот Миодраг знаел дека е многу блиску до остварување на својот животен сон еден ден да стане возач на автобус. Сепак, како што рече, цели седум години трпеливо ја чекал својата работа која никогаш не би ја заменил за директорска фотелја или канцеларија.

„Полни осум години превезувам ученици, на релација Горње Кошље – Доња Оровица – Љубовиа. Во седум часот излегувам од дома, се качувам во автобус и заминувам. Од Кошаљ до Оровица, на учениците од 5-то до 8-мо одделение им требаат околу час и половина да стигнат до училниците, изјави овој најпознат возач на автобус во Љубовскиот регион, кој е омилен и меѓу учениците.

По Оровица, Миодраг го продолжува патувањето до Љубовија и други линии, за да ги превезе другите деца во блиските училишта како што се линиите Чарапиќ – Врхпоље и Прослоп – Љубовија, па секој ден минува околу 250 километри.

Откако ги донел децата дома, Миодраг го паркира автобусот пред својата куќа и продолжува со другите обврски. Со оглед на тоа што неговото домаќинство сериозно се занимава со земјоделство, а Горње Кошље важи за едно од најубавите села во земјата, недопрената природа и природното богатство нудат големи можности. Познат е по најголемите производители на млеко и најквалитетното сирење и кајмак, што е познато и надвор од границите.

– Кога продаваат бело сирење во Босна и Херцеговина, за да им го гарантираат квалитетот на купувачите, велат дека е од Кошља, секој што го пробал нашето сирење и павлака знае што е квалитет и како да го препознае, рече Јокиќ.

Три генерации Јокиќ живеат под ист покрив, Мијо е трета и има сериозни планови за подобрување на земјоделското производство. Тој е многу решен да ја продолжи традицијата на своите предци, да остане на дедовата земја и да го модернизира производството под отворено небо.

За потребите на сточарството обработуваме околу 20 хектари земја бидејќи примарна дејност ни е производство и преработка на млеко. Половина оди кај купувачи од Бајина Башта, половина е обработена, а купувачи секогаш има. Златните раце на баба ми Невена и мајка ми Милица се одговорни за изработката на Кошљана г-ѓа. Многу полесно би се отворила мини млекарница или ладилник, што би им дало поттик на земјоделските производители од овој регион, кои не штедат на квалитетот. Најдобар пример е органската малина која ја произведуваме на околу 40 ари.

„Ако пласманот на се што произведуваме е сигурен, конечно би можел да си дозволам трактор со натоварувач и сериозно да се занимавам со производство во мојата фабрика на отворено“, вели вредниот Мијо.

Овој млад возач на автобус со долгогодишно искуство се води по своето мото. На прашањето колкава му е платата, тој рече:

– Платата не е се во животот, мојата плата е како другите во овој бизнис. За мене е важно да го работам она што отсекогаш сум сакал да го работам, да бидам возач на автобус. Никогаш не би се сменила, ниту за двојно поголема плата во друга гранка, а од друга страна, никогаш не би го напуштила Горње Кошље, бидејќи тоа е единственото место каде што сакам да живеам и да пуштам корени“, вели 33-годишниот стариот Миодраг.