На подрачјето на Сахара постои муслиманско племе од два и пол милиони луѓе, кое живее според правила што тешко можат да се разберат.
Туарезите често се нарекуваат „Синиот народ“, бидејќи сакаат да носат сина облека. По вера се сунитски муслимани, но врз нивната религија силно влијаат и древните пред-исламски традиции. Претставуваат еден од ретките муслимански народи каде што мажите, наместо жените, го покриваат лицето – но тоа не е сè. Пред една припадничка на ова племе да се омажи, може да менува партнери и да живее според истите правила и слободи како и мажите.
Жените не носат вел, додека мажите носат тюркизно-сини, по што и го добиле името. Кога фотографката Хенриета Батлер направила серија фотографии со припадниците на ова племе, ги прашала зошто е тоа така. Одговорот бил дека жените имаат прекрасни лица и сакаат да можат да ги гледаат.
Жените исто така имаат право на развод, а по разводот ја задржуваат својата имотнина. Култот на матријархатот е толку силен што зетот не се осмелува да јаде во иста соба со таштата. Всушност, срамота е маж да јаде во просторија со било која жена со која нема интимни односи, а врв на безобразие би било да јаде заедно со таштата.
Има уште многу обичаи што остатокот од муслиманскиот свет би ги сметал за неприфатливи, а овој народ така живее. Како што веќе беше нагласено, мажите ги покриваат лицата, а не жените. Сè уште трае расправата меѓу стручњаците зошто е тоа така – едни сметаат дека причината е практична, за да спречат песокот да им влегува во очите, а други веруваат дека на тој начин спречуваат злите духови да излезат од човекот и да преминат во друго тело.
Сексуалните слободи во овој народ се големи – мажот може да влезе во куќата на жената, но од споредниот влез. Таму ја минува ноќта, додека остатокот од семејството се прави дека тоа не го забележува. Жената може да избере колку партнери ќе прими во куќата и кога ќе ги прими. Клучно е сè да биде дискретно и со најголема почит, објаснува фотографката која поминала многу време со овој народ. Поради тие слободи жените од ова племе се мажат подоцна во однос на остатокот од муслиманскиот свет – обично околу 20-тата година.
Мажите ги заведуваат жените со песни што сами ги пишуваат за нив – тоа е клучниот момент на додворување и просидба. Жените најчесто се писмени, па и тие често составуваат песни.
Бракот не претставува одземање на слободата на жената. Куќата, како и сите животни во неа, ѝ припаѓаат на жената. Тоа е најголемото богатство на овие простори.
– Животните се живот. Го пиеме нивното млеко, го јадеме нивното месо, ја носиме нивната кожа, ги разменуваме за она што ни треба. Ако нема животни, нема ни куќа – ѝ објасниле Туарезите на фотографката.
Разводите се чести во овој народ. Ако дојде до тоа – жената ја задржува куќата и животните. Најчесто токму жената го иницира разводот. По разводот, мажот обично се враќа во куќата на своите родители, само со камила.
Разводот не се смета за трагедија во овој народ. Напротив, тогаш обично се прави голема веселба за сите да знаат дека жената повторно е слободна за брак.
Традицијата на матријархатот е толку силна што семејното стебло се води според женските членови. Со бракот, мажот преминува во семејството на жената, а не обратно, како што е традиционално. Уште една посебност е тоа што мажот ја остава својата имотнина на децата на својата сестра, а не на своите деца, затоа што се смета дека сестрините деца се поблиску до коренот на семејното стебло од неговите. Трикот е во тоа што сестриното дете е загарантирано дека е од нејзината крвна линија, додека мажот не може да се заколне дека неговото дете навистина е негово.