За семејството Виќановиќ времето изгледа застанало во минатиот век
Длабоко во шумата, на ридот Чавчиќ над Мали Зворник, живее последното семејство на планинари во тој крај. Километри подалеку од цивилизацијата, за тричленото семејство Виќановиќ , времето се чини дека застанало во минатиот век.
Прадедовците на Миленко ја изградиле куќата на Виќановиќ од трска, кал и камен. Има 36 години и цел живот го поминал на планина, со животни. Во куќата има струја, а освен чиста вода од потокот, плодни ниви и здрава стока, вели, веќе ништо не му треба.
За семејството Виќановиќ времето изгледа застанало во минатиот век.
Прадедовците на Миленко ја изградиле куќата на Виќановиќ од трска, кал и камен. Има 36 години и цел живот го поминал на планина, со животни. Во куќата има струја, а освен чиста вода од потокот, плодни ниви и здрава стока, вели, веќе ништо не му треба. „Како изгледа тоа? Животот е како животот – тука е, само што немаме пат или превоз за да стигнеме дома. Има повеќе диви животни отколку соседи, комшиите сите си заминаа, се што беше таму замина за нешто подобро“, вели Миленко Виќентиќ.
Животот на планинарот е избор на Миленко. Не можел да ги остави родителите. Здравјето на отец Џо е добро и сè уште ја вршат целата напорна работа заедно.
„Животот е тежок, особено во зима кога има многу снег, тука нема кој да го асфалтира патот. Се спасуваме со воловите и со нив го шириме патот и нешто и го правиме како воз со две даски и така го шириме патот за да се приближиме до куќата“, вели Јово Виќановиќ, таткото на Миленко.
Мајката на Миленко, Даница, вели дека пет месеци не се спуштала на главниот пат, на асфалтот.
За својот живот вели дека како да е оставен во друго време: „Заостана и последната куќа на крајот од селото што вели дека е оставена“. Тие таму, ние овде, нема никој освен нас тројцата. Кога си сам… ако е лесно, не е“.
Досега Виќановиќи успеваа да се носат и со осаменоста и со природата која често знае да биде сурова. Освен патот до селото, немаат други желби, а потоа, тврдат, би купиле и автомобил, пишува „РТС“.