Ајше Гулнев Османоглу се декларира како Османлиец со турско потекло и има двојно британско и турско државјанство. Таа е горда што може да ги следи своите корени од Сулејман Величествениот.
Ајше Ѓулнев Османоглу е директен потомок на Отоманската династија, односно внука на султанот Мурат V. Познатата писателка преку своите дела се обидува да го зачува семејното сеќавање и историското наследство на Отоманската империја . Тој се декларира како Османлиец со турско потекло и има двојно британско и турско државјанство. Таа е горда што може да ги следи своите корени од Сулејман Величествениот.
Родена е во Англија, но нејзиното потекло, образование и животна мисија се длабоко поврзани со Истанбул и судбината на нејзините предци.
„Во срцето, душата и крвта – јас сум Османлиец“, гордо истакнува тој.
Ајша, како и нејзините деца, е родена во гратчето Хенли на Темза во Велика Британија, но се директни потомци на Сулејман Величествениот и султана Хурем. Нејзината поврзаност со Отоманската династија доаѓа од двете страни на семејното стебло. Нејзиниот татко, принцот Осман Селахатин, е директен потомок на султанот Мурат V преку неговиот татко принцот Али Васиб, но и на султанот Мехмед V Решад преку неговата мајка, принцезата Емина Мукбила. Семејството на нејзиниот татко поминало години во егзил во Александрија, Египет, додека тој не дошол во Лондон да студира, каде подоцна основал семејство.
Ајша пораснала во малото гратче Марлоу во Бакингемшир, заедно со нејзините двајца браќа. Иако поголемиот дел од своето детство го поминала во Англија, семејните посети на Истанбул по укинувањето на декретот за егзил длабоко ја обликувале. Чувството на гордост за нејзиното потекло, измешано со тага за изгубениот свет, стана главен мотив на нејзината писателска работа.
Ајше Ѓулнев Османоглу дипломирала историја и политика на Универзитетот во Ексетер, а потоа магистрирала турски студии на Универзитетот во Лондон, каде што специјализирала османлиска историја. Откако две децении работеше заедно со сопругот на развојот на семејниот бизнис, таа реши целосно да се посвети на пишувањето.
Нејзиниот најпознат роман, Златниот кафез на Босфорот, беше објавен на 30 мај 2020 година – ден што симболично ја одбележува 144-годишнината од доаѓањето на тронот на султанот Мурад V. Книгата првично била замислена како семејно наследство, наменето за нејзините деца, за да разберат кои биле нивните предци, во какви околности живееле и колку величенствен, но и трагичен бил светот на Отоманската империја.
Сакав да им ги забележам спомените на моите баба и дедо за моите деца и да им го пренесам духот на еден заборавен свет – раскошот на царскиот Истанбул“, наведува авторот.
Книгата беше успешна и на англиски и на турски. Турската верзија беше објавена на 13 октомври 2021 година – роденденот на нејзиниот дедо, принцот Али Васиб. Неговите мемоари, кои семејството заеднички ги уредуваше и објавуваше, послужија како важен извор за пишување на романот.
Ајше не крие дека нејзините симпатии се јасно изразени во книгата: таа пишува за своето семејство, за своето семејство и не се обидува да го усвои неутралниот тон на историчарот, туку да ја зачува вистината онаква каква што ја доживува во себе преку емоции и сеќавање.
Денес Ајше Гулнев живее во Сасекс со нејзиниот сопруг Николас Сатон и нивните пет деца – синовите Максимилијан Али, Козма Тарик, Лисандер Џингис, Фердинанд Зија и ќерката Татјана Алије. Семејството ја негува турската култура низ секојдневниот живот: готват турски јадења, зборуваат за историјата на своите предци, ги слават исламските празници и редовно ја посетуваат Турција, особено Истанбул и брегот на Егејското Море, каде што имаат семеен дом.
„Ги учам децата за нивните предци, им кажувам приказни за Отоманската империја, ги носам во Истанбул и се трудам да ги направам горди на своите корени“, посочува тој.
Покрај семејните обврски, таа ужива во балетот, патувањата, тенисот и како што со насмевка вели – „чоколадо – но да го задржиме меѓу нас!“
Покрај романот, Ајше Гулнев го објави и делото „Збогум на царскиот Истанбул“, напишано по повод 100-годишнината од егзилот на династијата. Книгата е почит на издржливоста и достоинството што ги покажаа членовите на нејзиното семејство по донесувањето на Законот 431, со кој на 3 март 1924 година сите членови на династијата беа протерани од татковината.
„Моите предци рекоа дека ги оставиле своите души во Истанбул во таа студена мартовска ноќ кога тргнале од Сиркеџи со Симплон-Ориент експрес. Оваа книга е напишана за нив“, вели авторот.
Стил / Жена.рс