На вечното прашање „Зошто мажите изневеруваат?“ – одговорот се обидува да го даде еден човек кој ја напуштил својата „среќна семејна приказна“ поради помлада жена. Еве ја неговата исповед:
„Никогаш претходно не сум изневерил, ниту сум гледал смисла во тоа – ако си со некого, тогаш треба да си со него целосно. Кога се оженив, бев пресреќен. Мојата жена беше убава, духовита, полна со живот и смеа. Навистина бевме среќен пар.“
Но, како што често се случува, сè се променило кога дошле децата.
„Иако тоа звучи како изговор, по раѓањето на децата нашиот однос постепено се менуваше. Таа стана посветена мајка, грижлива и пожртвувана, но јас одеднаш станав спореден. Не остануваше време ни внимание за мене. Малкуто време што го имавме само за нас, го поминувавме уморни, без разговори, без блискост, без онаа искра што нè поврзуваше.“
„Слободен викенд само за нас двајца беше невозможен. Таа не можеше да замисли два дена без децата, а јас почнав да се чувствувам осамен. Сепак, никогаш не ми паднало на памет да ја оставам — верував дека сè ќе се среди кога децата ќе пораснат.“
Судбоносна средба
„На работа ја запознав неа — десет години помлада жена. Едноставна, природна, со насмевка што ме освои на прв поглед. Прво бевме пријатели, повеќе од една година. Разговаравме за сè — за животот, за стравовите, за соништата. А потоа, едно вече со малку алкохол и премногу блискост… направи своето.“
„Таа врска не траеше долго. Новата љубов во мојот живот се бореше со анксиозност и тоа беше тешко да се усогласи со нашите различни потреби. Но, тој однос ме натера да сфатам колку сум бил емотивно празен и колку сум копнеел некој повторно да ме гледа со љубов, со восхит.“
Размислување по сè
„Не ја кажувам оваа приказна за да се оправдам, туку како предупредување.
Многу жени, кога ќе станат мајки, се предаваат целосно на децата — а мажот полека исчезнува од сликата. Не бараме совршенство, туку внимание, разговор, топлина. Емоционалната дистанца може да биде подлабока од секоја физичка неверност.“
Исповедта на овој човек, колку и да звучи сурово, открива реалност што многу парови ја доживуваат: љубовта не исчезнува одеднаш — туку тивко, во секој непроговорен збор и во секоја ноќ помината во тишина.