Откритието на оваа мајка беше шокантно и доведе до семејна контроверзија, па дури и до обвинувања против неа за „киднапирање“.
Кога станува збор за родителството, довербата е најважна. Улогата на мајката и таткото е многу одговорна, а исповедта на една 29-годишна мајка, која решила да ја тестира доверливоста на својот 35-годишен сопруг откако тој ја презел улогата на татко што останува дома, покажува колку тие улоги може да се разликуваат.
Нејзиниот сопруг, невработен од 2021 година и корисник на социјална помош, неволно се согласил да се грижи за нивната четиримесечна ќерка додека таа се вратила на работа. Според неа, тој бил „крајно мрзлив“, човек кој не готви и не чисти.
Иако првично имала сомнежи, забележала дека секогаш кога ќе се врати од работа, нивната ќерка изгледала негувана, што ја смирувало. Но, самодовербата ѝ се разнишала кога соседка ѝ открила дека бебето плаче со часови додека таа е на работа.
Посомнева дека маж ѝ го минува денот спиејќи, наместо да се грижи за детето. Водена од грижа, земала слободен ден без да му каже и го затекнала како спие со слушалки за блокирање на бучава, несвесен дека нивната ќерка плаче.
Во решителен, но контроверзен потег, ја зела ќерката и ја однела кај пријателка, без да го извести. Два часа подоцна, го повикала да му каже дека ќе се врати порано, а тој тогаш во паника ѝ открил дека детето исчезнало и дека е пред да ја повика полицијата.
Кога му признала што направила, тој избувнал во бес, ја нарекол „кретен“ и побегнал кај својата мајка по напад на паника.
Чинот на „киднапирање“ на сопственото дете, дури и како форма на дисциплинирање, отвора сериозни прашања за границите и родителските улоги.
Детскиот психолог д-р Сузан Грин објаснува дека ваквите постапки често произлегуваат од нерешени конфликти и потреба за контрола. Психологот д-р Џон Готман во својот концепт за „емоционална поплава“ посочува дека партнер кој се чувствува преоптоварен може да прибегне кон екстремни мерки – како мајката во овој случај.
Многу интернет-корисници ја поддржале мајката:
-
„Нема право да биде лут. Ако неговото семејство го оправдува, и тие се идиоти.“
-
„Ова е занемарување, дури и злоупотреба на дете. Требаше да го оставиш!“
-
„Мораш да го напуштиш пред да го изгубиш детето.“
Иако постапките на жената биле екстремни, тие биле водени од искрена грижа за безбедноста на детето. Главниот проблем е незаинтересираноста и неодговорноста на таткото, кој дури и по преземањето на улогата на главен негувател, не успеал да ја изврши.
Мајката подоцна открила дека по разделбата, таткото две недели воопшто не се јавил да праша за бебето. Таа го однела детето и на преглед, при што докторот утврдил знаци на занемарување и ѝ препорачал да поднесе тужба за старателство.