Јована Ц. отворено ни напиша за својата животна одлука.

Јована (40) е жена која постигнала успеси на секое поле од животот, освен што секогаш имала јасна одлука да не се постигне како мајка. Иако многумина ја сметаат за себична, таа има лични и јасни причини зошто НЕ.

– Јас се викам Јована Ц. Имам 40 години. Од една страна, моето детство беше убаво, но му недостасуваа многу важни работи, според мене, важни за едно дете. Како што отсекогаш велеа моите родители, не бев планирана, на овој свет дојдов сосема „случајно“ затоа што после четири деца, само луди луѓе одат по петто.

Бевме работно семејство, кое беше среќно, дисциплинирано, но без премногу топлина и љубов. Да не зборувам дека јас како петто дете имав посебно воспитување бидејќи за мене повеќе се грижеа сестрите отколку моите родители. Се разбира, од моите сестри наследив се, од моите први чевли до фустанот за матура.

Она што најмногу ме интересираше во животот беше книгата и желбата еден ден да станам почитуван адвокат. Фантазијата за мене како адвокат не ме изневери, паднав на буџетот, завршив факултет и почнав самостојно да го живеам животот.

Потоа, кога ја зедов таа диплома во раце, ги остварив моите соништа. Бев многу среќна, после толку години напорна работа и пот, сакав да ја споделам таа среќа со светот, но…

Откако ја завршив таа фаза, така да се каже, сите почнаа да ме прашуваат кога ќе се омажам, ќе имам бебе…

Отсекогаш сум имала долги врски кои многу добро можеле да завршат со брак, но тоа едноставно не се случи.. Во моментот кога ги завршив студиите, сфатив дека; Сакам да имам маж покрај мене, љубов, но не и дете.

Ги гледав децата на моите сестри, понекогаш се грижев за нив, но не ги сакам. Таа експлозија на желба како мајка едноставно не допираше до мене. Тоа е обврска и посветеност, за која никогаш не сум бил желна.

Бев желна за патување, тишина, независност и затскриен живот.

Како што минуваа годините, мојата решителност стануваше се посилна и така останува до ден-денес. Сега сум во брак десет години, маж ми од самиот почеток е добро упатен во се, а никому ништо не сум одзела…

Ова ти го пишувам затоа што чувствувам дека не сум сам во „ова“. Сфатете дека исполнетиот и среќен живот не е ист за секого.

Не секој има иста цел и желба. Би сакал да се почитуваат разликите и сите жени кои решиле да живеат вака да можат слободно да зборуваат и да застанат зад таквата одлука, без околните зјапања и шепоти дека се себични, нарцисоидни итн.