Харис Џабиja открил како во паника, но и со голема храброст, ја породил својата сопруга на паркинг во Шведска – момент што засекогаш ќе го памети целото семејство.
По венчавката, Харис Џабиja се преселил во Шведска, каде што пораснала неговата сопруга. Живееле и во Норвешка некое време, но минатата година донеле одлука да се вратат во Босна и Херцеговина со децата. Во разговор за YouTube-каналот RahatLand, Харис откри низа несекојдневни ситуации низ кои поминал во животот, а една од нив зазема посебно место – моментот кога ненадејно морал да ја породи својата сопруга на паркинг во Шведска.
Почеток на неочекуваното породување
„Навечер, пред да легнеме, ми рече: ‘Нешто чудно се чувствувам, мислам дека би можело да почне’. Си помислив, само да биде утре, да не биде сред ноќ. Околу 3 часот ме буди и вели: ‘Богами, почна. Ме боли на секои пет минути’. Ја повикавме нејзината мајка, која живееше околу 70 км од нас, и веднаш тргна кон нас. Постариот син се разбуди, а сопругата, иако во болки, го нишаше за да заспие. Јас бев во целосна паника“, раскажа Харис.
Убрзо тргнале по скалите кон автомобилот. Сопругата го изненадила со барање да го подготви колата, а потоа се случило нешто сосема неочекувано:
„Погледнувам во ретровизорот, сопругата трча кон колата. Ја прашувам што се случи, а таа вели: ‘Еве го, иде’. ‘Кој иде?!’, прашувам. Таа: ‘Бебето тргна’. Јас викам: ‘Држи го, еве сме за пет минути во болница’. Таа: ‘Побогу, како да го држам, не можам’. Ме турна и легна на задното седиште.“
Пот, паника и неочекуван миг на радост
Харис призна дека мислел оти нема да може да ѝ помогне, но благодарение на нејзината прибраност, успеале заедно да ја изнесат ситуацијата:
„Таа ми вели: ‘Јас ќе ви кажувам сè, само помагај ми’. Јас викам: ‘Не молам, како ќе можам?’. И мајка ѝ и јас се испаничивме. Таа и кажува на мајка си: ‘Држи ми ја главата, држи ми ја главата’, за да може да се напне. Тоа го научила од претходното породување. Во сето тоа, таа беше најприсебната.“
Одеднаш дошол моментот кога бебето почнало да излегува:
„За две минути го држам бебето во раце. Таа вели: ‘Јој, не плаче’. Јас го зедов бебето за нозе, и веднаш почна да плаче – и тоа беше тоа. Неверојатно.“
Пристигнување на брза помош и првата средба со новиот член
Кога пристигнала брзата помош, Харис конечно можел да воздивне, но телото му било целосно парализирано од адреналин и стрес:
„Како што тргна брзата, за мене тоа беше крај. Се окоцив, и раце и нозе, не можев да го запалам автомобилот. Ми дадоа нешто и буквално не можев да се поместам.“
Во болницата ги пречекале со свеќи, рози, сокови и сендвичи. Нивниот син бил висок 52 см и тежел 4.600 грама, а сè поминало во најдобар ред.
Искусство што се памети
Харис Џабиja го опишува овој настан како еден од најубавите моменти во животот – мигот кога, и покрај паниката и адреналинот, успеал да ѝ биде поддршка на својата сопруга и да го дочека новиот член на семејството во сигурност и љубов.