Се зборува многу за чудата од Острог . Свети Василиј Острошки, роден во селото Попово во Херцеговина во 1610 година под крстеното име Стојан, зазема исклучително важно место во православието.
Но, како што споменавме, приказната за границите на православието е затоа што „за Свети Василиј Острошки, сите се исти, без разлика на кој јазик зборуваат или на која религија припаѓаат“. Како што напиша порталот „Слободна Херцеговина“, Фатма, муслиманка која пет години страдала од тешка болест, одбила да се поклони на моштите на оваа светица, иако нејзините роднини ѝ рекле да го стори тоа.
„На 6 мај 1964 година, муслиманите Асиб Гушо и Шевка Зајко ја донесоа во Острог тешко болната Фатима, исто така муслиманка. Фатима беше тешко болна . Пет години страдаше од ужасни грчеви во целото тело“, напишал свештеникот од Острог.
Поради болката, таа паднала во несвест и во моменти на агонија „се грижела за своите деца“ кои ги посетувале сите лекари, бајачи и билкари, но немало лек ниту помош.
Тие дознале за исцелувања од таква болест во Острог, па братучедот на Фатма, Асиб, и соседката Шевка, ја донеле во Горниот манастир.
Кога стигнале до неа пред црквата каде што се чуваат моштите на Свети Василиј, таа извикала на сиот глас: „Нема да влезам таму“. Таа го повтори ова неколку пати, барајќи од него да се врати.
Чуварот на животот им ја отвори црквата, а малку подоцна и животот на Свети Василиј. Роднините успеале да ја убедат Фатма да ги бакне моштите на светицата. Во тој момент таа почна да се грчи и да се тресе… беше страшно да се гледа. Кога се смири, ѝ беше прочитана молитва. После тоа, „се поти толку многу“ што за кратко време потта покри сè. Но, тоа траеше кратко, и набрзо на нејзиното лице се појавија мир и спокојство.
Таа повторно се приближи до моштите и почна да се моли и рече: „Фала му на Бога и на Свети Василиј, оздравев. Ништо не ме боли .“ Таа ја помина ноќта тој ден во манастирот Острог и присуствуваше на литургијата следниот ден, и повторно му се заблагодари на светецот и на Господ.