Овај датум, е своевиден симбол на визијата и борбата за подобра работна позиција и поправеден свет воопшто, но и манифестација на сеќавање на жртвите во таа борба.

Денес со низа народни собири ширум светот ќе се одбележи Меѓународниот ден на трудот – 1 Мај , како општа манифестација на солидарноста на работниците во борбата против сите форми на неправда и експлоатација и за подобрување на условите за работа.

Тој датум е своевиден симбол на визијата и борбата за подобра работна позиција и поправеден свет воопшто, но и манифестација на сеќавање на жртвите во таа борба.

Меѓународниот ден на трудот се одбележува на тој ден во спомен на 1 мај 1886 година, кога десетици илјади работници демонстрираа на улиците на Чикаго барајќи поповолни работни услови, подобра положба на работниците и доследна примена на осумчасовното работно време. .

Тоа беа речиси револуционерни барања во тоа време, а следеше остра реакција од работодавачите и од властите.

На тој ден во Чикаго, во 1886 година, околу 40.000 работници излегоа на генерален штрајк, барајќи подобри услови за работа, изразени во слоганот „три осумки“ – осум часа работа, одмор и слободно време. Организаторите претходно презентираа реални проблеми и итно побараа до работодавците.

Протестот на кој одговорија со репресија и брутална реакција на властите и работодавачите, а потоа и низа жртви, беше прифатен како симбол на борбата за работничките права и воопшто на обесправените.

Во 1886 година во Чикаго протестите започнале на 1 мај, а најострите судири со полицијата се случиле во следните денови, особено на 4 и 5 мај, кога судирите се прошириле и надвор од Чикаго.

Полицијата се обиде да ги разбие протестните собири и да доведе до поделба на демонстрантите, што заврши со сериозни конфликти во кои имаше жртви, но и меѓу припадници на полицијата.

Најмалку шест работници загинаа, а околу 50 се ранети во судирите со полицијата, а голем број беа уапсени. Неколку работнички водачи подоцна беа осудени на смрт, а тројца на затвор.

Во спомен на големите манифестации на обесправените и нивната решителна борба, со низа жртви, на Основачкиот конгрес на Втората интернационала во 1889 година, одржан на 100-годишнината од падот на Бастилја, на 14 јули, беше одлучено да се одбележи 1 мај како меѓународен празник на работата со масовни собири, демонстрации и повремени манифестации, во знак на сеќавање и опомена.

На Вториот конгрес во 1891 година, 1 мај беше официјално прогласен за Меѓународен ден на трудот. Тоа требаше да биде општа манифестација на работничката солидарност во борбата против сите форми на неправда и експлоатација.

Постепено, како што се засилуваа синдикалните и работничките движења, во последните години на 19 век и првите децении на 20 век, 1 мај беше сè поприфатен и обележан, многу често со широки протестни манифестации.