Да се има сопствен бизнис, особено на село, е тешко дури и кога условите се подобри
Без разлика дали сакате локална пастрмка или виножитна пастрмка, свежа или чадена, онаа од селото Сопотница кај Пријепоље би го задоволила вашиот вкус. Како да не, кога се одгледува во совршени услови во близина на изворот на реката Сопотница, кај Пријепоље.
‒ Пастрмката е госпоѓа, сака свежа вода со многу проток, кислород и на температура која и одговара. И сето тоа е тука, и не е лесно да се обезбеди насекаде – вели Војо Вукашиновиќ, поранешен текстилен работник и одгледувач на пастрмка деценија и пол за АгроТВ.
Војската судбина ја „бутна“ во пастрмката, но тоа не беше некој насилен, несакан начин. Уште како момче сонувал да има свое езерце, кога доаѓал од Пријепоље на реката Лим да риби.
Сега под базените има 800 квадрати – ПГ „Врело“ – бизнис од кој „не можеш да се збогатиш“ но секогаш можеш да имаш „повеќе пари отколку што (нормално) можеш да потрошиш“.
Вели дека конечно му се остварил детскиот сон, кога на местото каде што е роден пред 14 години ги изградил првите езерца.
‒ Како момче читав за риба, ја сакав и уловив многу риби на Лим, бидејќи имам куќа во Пријепоље, многу ловев риба, а кога останавме без работа во текстилната индустрија, направив нешто друго за некое време, а потоа почнав да работам таму езерце, пред 14 години, Незамисливо е како беше тогаш, како е денес, луѓето не можат да веруваат што е . И сето тоа го создадов сам, без ничија помош, без кредит, без ништо… Во суштина, задоволна сум од езерцето, после тоа, освен што произведувам риба, почнав да градам и станови за ноќевања, но тоа е сите споредни за езерцето ‒ објаснува домаќинот.
Десетте базени што моментално ги има Војо се наоѓаат многу блиску до изворот на Сопотница, што, како што вели, е многу важно при одгледувањето на пастрмката.
‒ Водата е идеална за пастрмка, бидејќи колку е поблиску до изворот, толку е подобро езерцето. Така е и во најголемите балкански поточни гнезда на пастрмката што е можно поблиску до изворот, бидејќи таму температурата на водата не им се менува многу, ниту во лето, ниту во зима, па едноставно е како инкубатор за кокошки. Овде водата е околу девет степени на изворот, овде може да се промени од еден до четири степени, односно од 5, 6 кога е минус 20 во зима до 13-14, вели Војо.
Одржувањето на идеални услови за пастрмка во базените е само навидум лесно, бидејќи мрестилиштето не трпи промена на температурата или пад на квалитетот на водата.
‒ Особено мрестилиштето, бидејќи тоа е како кога ќе снема струја во инкубаторот, јајцата се расипуваат. Има многу работа таму… наесен никнува лист и го затнува и тоа е најлошото што може да се случи, затоа спијам на барата. А пастрмката е дама, сака проток на вода, температура, кислород. Рибите имаат свој посебен метаболизам, кога е многу топло не можат ни да се хранат многу, ако нема вода, а ако температурата е под шест степени, воопшто не се хранат – нагласува Војо Вукашиновиќ.
Потребно е долго време да се стави риба на масата
А покрај тоа што е чувствителен и напорен, долг е и патот од јајца до пастрмка на трпезата.
‒ Пастрмката од 250 до 350 грама е за консумирање она што е обраснато и оди во филето и пушењето. Периодот од јајце до консумирање е некаде од девет месеци до една година.
Војо повремено ангажира неколку работници. Тој посочува дека хигиената на базените е многу важна и во лето и во зима. Тој нагласува дека инвестициите во ова производство не се занемарливи.
Да се има сопствен бизнис, особено на село, е тешко дури и кога условите се подобри.
‒ Десет години не сум бил на море. Годинава можеби ќе сакам, во септември на два-три дена, кога ќе побарам некој од моите пријатели да остане таму – нагласува Војо.
‒ Некогаш кога треба да се достават поголеми количини риба, трошоците се и до 200 евра дневно. Вработувам луѓе од околината кои ги имам обучено да работат, чистат риба, филети… не може секој – нагласува овој производител на риба.
Најголем проблем за ова производство не се природните услови, туку инфраструктурата, односно локалниот пат преку кој пристигнува стока, опрема и гости.
Без тоа, другиот дел од бизнисот, развојот на руралниот туризам е под знак прашалник.
‒ И јас работам малку на тоа, на ноќевања, ги градам тие станови горе, за да можам да ги послужам гостите таму, да имаат комплетна атмосфера. Долу треба да изградам езерце… Секогаш има планови – вели овој водител.
Има идеја, но дали бизнисот се исплати? Војо е задоволен од тоа што го има.
‒ Не можете да станете богат, но секогаш можете да имате пари. А и кога работиш немаш време да трошиш пари, тоа е најлошото – заклучува Војо Вукашиновиќ од Сопотница за АгроТВ.