Тома почина на 30 септември 1991 година. Почина на 53-годишна возраст од рак на простата, а неговиот брат почина на истиот ден во 2021 година.
Братот на легендарниот пејач Тома Здравковиќ , Иван Здравковиќ, за кого малку се знаеше, почина на ист ден со Тома дури во 2021 година . Иван живеел во Панчево и бил поранешен југословенски цариник. Како што пишуваат тамошните медиуми, тој неколку години пред смртта имал тешка операција, долго време бил во болница, а на неговата адреса често биле и возила на брза помош.
Во 2018 година на Централните гробишта во Вождовац се одржа панихида за легендарниот пејач Томи Здравковиќ, на која се појави неговиот најстар брат Иван, кој силно наликува на пејачот.
– Живеев како бубрег во сало додека беше жив брат ми. Не знаевме што да правиме со парите, а денес има недостиг. Но, јас го злоупотребував неговиот карактер бидејќи ние двајца бевме како јајце до јајце. Многу жени мислеа дека сум Тома, па се заљубија во мене. Кога ќе сфатат дека згрешиле, почнуваат да плачат. Тоа беа среќни времиња – се присети Иво.
Семејството Здравковиќ е од селото Печењевац кај Лесковац, а вака зборуваше Иван во своето единствено интервју со новинарот Слободан Дамјанов.
„Бевме сиромашно семејство. Имавме пет деца. Четири браќа и една сестра. По Втората светска војна беше навистина тешко. Основното училиште заврши во родното село. Потоа отиде во Лесковац, каде се запиша, па потоа се викаше вистинско средно училиште“.
Така, според зборовите на неговиот брат Иван, Тома започнал со музика.
„Тогаш децата како нас одеа во Хисар, еден рид над градот. Имаше кафуле, дел од хотелот Дубочица, каде гостуваа разни пејачи. Така еднаш пристигна покојната Силвана Арменулиќ. Таа беше Следеше еден познат оркестар, а газда беше познатиот Шербо од Сараево, и единствената забава што ја имавме беше седењето на клупите до тој локал од каде ја доби, но постојано нешто потпевнуваше, а песната што ја слушна, дури и да му се допадне, без проблем ја научи на памет и точно знаеше да ја пее“.
„ Се беше случајно. Не можеше да поверува како ја пееше таа босанска севда, на тој дијалект. На крајот на краиштата, тој беше дете. Тоа и се допадна и останува легенда. Таа подоцна го зеде со себе и многу помогна. .
Од секој стих, тонот, всушност, на целото негово дело, се чувствуваше насобраниот сет. Може да се каже дека беше полн со вознемиреност за светот околу него. Не беше лесно да се поправи, па се „мотивираше“ седејќи со своето друштво со чаша од омилениот пијалок – шкотското виски. Така Тома на свој начин се снајде со својата судбина. Луѓето велат, особено оние што го познавале, дека ги сакал луѓето, им помагал на сите, а правилно е да се каже дека душата во неговото тело не спиела во длабок сон. О, поставете…
– Го мачеше мизеријата. Колку и да бил богат подоцна, заработувајќи големи пари, тешкиот живот од детството како никогаш да не излегол од него.
Дали беше многу емотивен човек?
– Тој беше баш таков. Во времето кога пееше и твореше, тоа најдобро се чувствуваше во неговиот однос со другите. Имаше многу пари и им помагаше на сите. Никогаш не дозволуваше келнер да избрка некои деца затоа што немаа пари за пијалоци. Ќе ги плати сите.
Дали беше добар брат? Поточно, според тебе?
– Извесно време живеевме заедно во Белград. Беше добро време, но и тогаш не беше лесно да се вработиш. Се вработив во железница, како цариник, само благодарение на Том. Кога се дозна дека е мој брат, сè тргна полесно. Подоцна поретко ме посетуваше, секој од нас имаше свои обврски, многу настапуваше.
Ми кажа претходно, дали има еден детал што особено го одбележа твојот живот?
-Во една прилика, претседателот на нашиот синдикат ми рече: Иван, доведи го Том да ни пее за време на нашата церемонија и ќе бидеш добро награден. Тоа му го кажувам на Томи и секако дека доаѓа и пее. Утре во друштвото ми велат – Иван, еве ги клучевите од станот. Така беше.
Панчевчани, сега средовечни и постари, сигурно се сеќаваат на периодот од средината на осумдесетите, минатиот век, кога Тома Здравковиќ со денови го полнеше хотелот „Тамиш“ во Панчево. Јас тогаш бев тинејџер, дечко што требаше да оди во војска, а познатата Видеотека, во рамките на споменатиот хотел, беше култно место за излегување, не само за нас Панчевчани. Сепак, сите знаеја дека горе, во кафаната, пее легендарниот Том. Не можеше само да влезеш, а камоли да најдеш празна маса, туку беше доволно да застанеш пред вратата, само така, и да се чудиш колку голем мајстор на песната бил Тома Здравковиќ. Секоја песна што ја изведуваше одекнуваше во неговата душа. И покрај тоа што со години ја „пустоши“ Југославија, насекаде беше добредојден гостин, се збогати, некоја нервоза никогаш не го напушти.
Тоа се чувствуваше во секоја негова песна. Големиот бард на народната музика, не е тајна, сакаше да пие и со добра причина велеа дека е еден од ретките вистински белградски боеми. Беше женет двапати и има ќерка и син. Иван ми кажува за деталите.
– Бев задолжен да ја подготвувам салата, да лепам плакати и да им кажувам на луѓето дека Тома пее во хотелот Тамис. Само за тоа, се сеќавам, тогаш од него земав две од платите.
Се шушка дека брат ти имал љубовна природа?
– Беше млад. Ако видел убава девојка, не му било тешко да и напише песна. Знаеше да оди до нечиј прозорец и да и пее. За неговата љубов кон Данка Нововиќ е позната приказна. Дури имал и девојка во Панчево во која бил вљубен. Се сеќавам, во Белград се одржуваше во „Градска визба“, спроти таверната „Санче“. Тоа беше позната кафана тогаш. Таму дојдоа многу луѓе, а инспирацијата за сите ја најде со чаша вино. Инаку, Тома сакаше да седи во „Шуматовац“. Тој можеше да седи таму со денови со своето друштво. Се разбира, тој најмногу плаќаше за се.
И, дали бевте присутни кога напиша хит?
– Па, зошто да не. Седеше на масата во кафеаната и пишуваше на неа, како да е на клавир. Нешто мрмори, бара мелодија. Па, никој воопшто не го разбира, кога е пијан, но, после тоа, излегува песна за сите времиња. Алкохолот не му пречеше да создава. Дури, мислам дека да не пиеше, немаше да ги има сите тие песни.
Можеби не е доволно познато, но Тома беше голем фан на Црвена звезда. нели?
-Тоа е вистина. Дури, знаевме да седнеме во неговото Волво и да се упатиме кон Сплит, на дербито со Хајдук.
Тома помина извесно време во Канада! Всушност, тој останал таму до неговата смрт?
-Тој отиде во Канада и живееше во Торонто. Таму продолжи да пее и добро живееше. Се оженил со Гордана и имаат син. Неговиот син е пилот и тие се уште живеат таму. Во Канада открија дека има рак. Му рекле дека алкохолот завршил, но тој не се грижи многу за тоа. Едноставно, така живееше. Отпрвин не ни чувствуваше ништо. Мислеше дека нема болка и дека не е толку сериозна болест. Сепак, на крајот се враќа во Белград. Се друго е познато.
Дали остана во контакт со него кога се пресели во Канада?
– Зошто да не? Всушност, тој ме остави да се грижам за неговите работи во Југославија. Од „Југотон“ ги добил хонорарите и парите од продажбата на плочи. Директорот Мумин ми даде пари, му купив стан на Јулина Брдо, во Белград. Тој стан сега е во сопственост на неговиот син, кој живее во Канада.
Иван се мачеше последнава година, ретко кој го посетуваше, имаше операција на колкот и тешко се движи. Животот никогаш не го галел, освен кратките моменти кога Тома бил жив.
Додека Новица Здравковиќ и беше добро познат на јавноста, малку се знаеше за Иван, бидејќи тој не беше дел од јавниот живот. Сега се појавија нови информации, а како што пишуваше Тома, Новица и Иван добија уште еден брат, четвртиот Здравковиќ – Александар.
Аца беше најстариот од браќата Здравковиќ, а живееше во Неготин, скромно, работеше во фабрика и беше надарен за музика, исто како Тома и Новица.
-Аца е најстариот брат, беше добар пријател, ги сакаше сите луѓе, како и Том, само што имаше голема разлика меѓу нив двајца во нивното однесување. Додека Тома носеше малку тага внатре, Аца беше насмеан и секогаш подготвен за приказна. Никој никогаш не успеа да го види во лоша верзија, сите го сакаа кафанскиот живот, па знаевме дека за една ноќ ќе ги посетиме сите кафеани во Неготин, а потоа ќе отидеме на автобуска станица, бидејќи таму кафаната беше отворена цела ноќе. Аца потоа се ожени, доби ќерка и син, па со текот на времето добиваше се повеќе проблеми. Неговиот син бил исклучително проблематичен, имал разни мафијашки работи, па завршил во воспитно-поправен дом, а подоцна и во затворот во Ваљево. Не ме фаќајте за збор, но колку што се сеќавам, син му имаше многу сериозни проблеми со законот, но Аца никогаш не сакаше да зборува за тоа, не сакаше луѓето да го паметат како ѓубре, тој секогаш го задржа за себе. Подоцна му се слоши и умре, го удриле со синот кога починал – изјавил за медиумите Драгослав кој ги познавал браќата Здравковиќ.
-Неговиот син загинал со друг во автомобилот, возеле и паднале од мост, починале на лице место. Мислам, тој беше проблематично момче, знаете, правеше проблеми, никој не можеше да направи ништо за него, тоа беше најлошото за Аца – додаде овој човек.
Аца Здравковиќ бил исклучително приврзан за својот брат Тома, сакале да се дружат и да пеат заедно во кафаната.