После 28 години Елдар и Милена на неверојатен начин дознале дека се брат и сестра.

Пред повеќе од 25 години жена тропнала на вратата на семејството Нурковиќ од Сараево. Во рацете носеше мало девојче. Држејќи ја цврсто, таа кажа реченица која за миг ќе ги преврти животите на сите присутни: „Добро попладне госпоѓо, ништо не ми треба од вас, само сакам да му кажам на вашиот маж дека има уште едно дете. ”

Четири години по таа средба, на смртна постела – сопругот решил да и признае на сопругата дека девојката не била грешка и дека нивниот син Елдар има сестра.

„Јас сум малиот што беше од другата страна на вратата“

– Татко ми беше професор на Економскиот факултет во Белград, а мајка ми е докторка. Тато дознал дека има рак во триесеттите години, се лекувал каде можел во поранешна СФРЈ, а се обидел и во странство. Мајка ми секогаш патуваше со него на лекување, па најмногу ме воспитуваа баба ми и дедо ми. Кога веќе беше јасно дека тато умира, на нашата врата се појави жена. Имаше деца со неа. Таа му кажала на својот татко дека има ќерка за која не знаел, но мислела дека треба да ја види додека е жив. Таа се подигна и замина. Тоа беше шок и за него и за мајка ми. Кога имав четири години, татко ми почина, а со него и таа тајна. Мајка ми молчеше до полнолетство – за „Блиц“ ја раскажува својата филмска животна приказна Елдар Нурковиќ, познат фотограф од БиХ.

Малата Милена, тајниот плод на забранетата љубов

– Дури кога наполнив 18 години, мајка ми ми кажа дека имам полусестра и дека ако сакам да ја видам, можам да ја побарам. Се испостави дека мојата мала сестра не е плод на една ноќ, туку дете на вистинска љубов. Таткото имал долгогодишна врска од минатото, но биле од различна националност и родителите на девојчето не ја одобрувале нивната врска. Тоа беше забранета љубов и беше осудена на пропаст од самиот почеток. Кога пукна таа љубов, татко ми ја запозна мајка ми и јас се родив – вели Елдар. Бесен што со години му криеле дека има сестра, младиот човек тргнал во потрага.

– Сакав да ја најдам. Немав многу информации за да ме доведат до неа. Го знаев само името и презимето на старата љубов на татко ми. Од некои луѓе кои му беа блиски дознав дека таа е Србинка и живее во Мостар. Кога конечно стигнав на адресата, дознав дека поради војната отишле во Србија, а можеби и некаде подалеку. Повторно се најдов себеси на самиот почеток.

Сите тие години мислев како би сакал да ја најдам, да ја запознаам, да ја пополнам таа огромна празнина во животот полн со некои загуби.

Сестра ми не знаеше дека постојам. Ги пребарав телефонските именици, повикав многу телефонски броеви. Се обидов да дознаам каква било информација преку разни луѓе. Дознав дека се вика Милена. Мислев дека постои можност сестрата да се омажи и да го смени презимето. Речиси и немаше шанси да ја најдам. Изгубив секаква надеж. Потоа се појавија социјалните мрежи – за „Блиц“ раскажува Нурковиќ како се одвивала потрагата, која изгледала невозможна.

Се додека не успеа.

– Ја барав на Фејсбук три години, безуспешно. Во текот на третата година од пребарувањето, најдов неколку девојки со исто име. На секоја од тие девојки им испратив порака која имаше крајно необична содржина: „Здраво, јас се викам Елдар Нурковиќ, живеам во Сараево, а постои можност да сум ти брат“.

Некаде само „се виде“, некои му велеа дека е луд. А потоа стигна пораката на вистинската адреса, Милена Добраш .

„Мамо, некој човек вели дека е мој брат“

– Различни одговори дојдоа од оние девојки што ги прашав, но една конечно изгледаше дека може да ми биде сестра. Таа го знаеше само името и презимето на татко ми. Нејзината мајка ѝ рекла дека татко и починал многу млад, и тоа било се. Кога ја доби мојата порака, ѝ се јави на мама и и покажа. После тоа, нејзината мајка истрчала и се заклучила во бањата. Долго време не сакаше да ја отвори вратата, се се претвори во шок.

Кога ја отворила вратата, рекла: „Да, тоа е твојот брат“, на што нејзината сестра одговорила дека не може да поверува дека тоа го чувала во тајност цели 28 години, иако безброј пати и кажала дека сака брат. Милена долго време не разговарала со мајка си затоа што ја криела вистината од неа – вели Нурковиќ.

Речиси триесет години откако беа на две страни од вратата – Елдар и Милена решија да се сретнат.

„Милена, не плачи те молам“

– Првата средба со сестра ми беше многу емотивна. Два дена откако се слушнавме за прв пат, таа се качи во автобус во Бања Лука и дојде во Сараево. Се сретнавме за прв пат на автобуската станица. Кога таа излезе од автобусот, веднаш се прегрнавме. Таа остана со мене седум дена. Не се одвојувавме еден од друг. Тоа беше чудно чувство. Знаеш дека имаш некој што ти е крв, и мораш да направиш се од почеток, не знаеш ништо за таа личност. Тоа е многу чудно. Едвај покажувам емоции, но таа повеќе плачеше. Цело време ја гледав и видов дека многу личи на мене и на татко ми. Потезите, разговорот, доста сме слични. Едвај можам да го опишам со зборови. Во контакт сме и се гледаме колку што дозволува времето и се трудиме да го надополниме пропуштеното, ја завршува својата животна приказна за „Блиц“ Нурковиќ.

Поради страв им го одземале правото на среќа

-Се уште ми е жал што ни го одзедоа времето. Тоа се грешки кои луѓето ги прават без никакво размислување. Разговарав со мајка ми на сестра ми и таа беше убедена дека јас како дете од законски брак, од друга вероисповед, никогаш нема да ја прифатам сестра ми. Од овие причини таа не кажа ништо цели 28 години. Ми рече дека повторно ќе го направи истото поради тој страв. Не е фер ниту кон мене, ниту кон сестра ми што го направија тоа. Да бидат еден без друг 28 години поради нивните себични ставови. Не сме ние виновни, вели Елдар.

Елдар стана вујко!

Во многу периоди од моето растење, ќе ми значеше многу ако имав некој свој. Да имаш сестра или брат, да имаш некој со кој ќе можеш да споделиш се, да имаш поддршка, да споделуваш искуства. Немав никој близок до мене. Очигледно никогаш не е доцна, сега имаме одлична врска, редовно се слушаме, низ насмевка вели Нурковиќ кој стана вујко! Милена го роди малиот Константин, а тој воодушевено отиде да го пречека. Не само што се прифатија, Елдар и Милена сега заедно го шетаат малиот Константин, нов живот и ново поглавје во нивната неверојатна семејна приказна.