Еве што значи кога децата се емотивно запоставени.
Емоционалното занемарување на детето е и едноставно во својата дефиниција и моќно во ефектите што ги произведува. Тоа се случува кога родителите не реагираат доволно и на вистински начин на емоционалните потреби на детето во текот на растењето.
Емоционалното запоставување е невидлив дел од детството кој тешко се памети како таков. Но, иако можеби непознат за оние кои го доживеале, може да го следи во текот на животот како мрачен облак над главата и да го обои целиот возрасен живот со мрачни бои.
Што е тоа што го прави емоционалното запоставување од детството невидливо и тешко за паметење? Неколку важни фактори. Како прво, тоа може да се случи во инаку многу топли, грижливи семејства на кои не им недостасува ништо материјално. Второ, неуспехот на родителот да одговори на емоционалните повици на детето не е нешто што ви се случува како дете. Тоа е нешто што недостасува кога ви треба. Нашите очи не ги гледаат оние работи што не се случиле. И затоа нашиот мозок не може да ги запомни.
Децении подоцна, како возрасен, формирана личност, чувствувате дека нешто не е во ред, но не знаете што. Можете да погледнете назад во вашето детство за одговори, но нема да видите што е невидливо. И така продолжуваш да веруваш дека нешто не е во ред со тебе.
„Каков и да е проблемот, јас сум виновен“, си верувате.
Но, тоа не е така. Има одговори. И штом ќе го препознаете и разберете проблемот, можете да го решите.
7 знаци дека сте емоционално запоставени како дете
Чувство на празнина
Празнината не е исто чувство за сите луѓе. За некои, тоа е чувство на празнина во желудникот, градите, грлото, кое доаѓа и си оди. За други, тоа е вкочанетост.
Страв да бидете зависни од некого
Едно е да се биде независен тип на личност. Но, чувството на длабока, постојана непријатност кога зависите од некого е нешто сосема друго. Ако се најдете дека правите извонреден напор никогаш случајно да не станете зависни од некој друг, тогаш можеби имате ваков тип на страв. А причината може да биде занемарувањето на вашите емоции во детството.
Нереално самопроценување
Дали ви е тешко да ги дефинирате вашите способности? Кои се вашите слабости, а кои се вашите силни страни? Што ви се допаѓа? Што сакате да постигнете? Што е важно за вас? Ако ви е тешко да одговорите на овие прашања, тоа е знак дека не се познавате себеси како што треба.
Немате сочувство за себе, но имате многу сочувство за другите
Дали сте потешки за себе отколку за вашите пријатели или семејството? Дали другите ви кажуваат за нивните проблеми, а вие ги задржувате вашите за себе?
Вина, срам, самонасочен гнев
Некои луѓе веднаш се обвинуваат себеси за сè негативно што им се случува во животот и се срамат. Дали ви е срам за работи за кои на повеќето луѓе не би им било срам? Поради вашите потреби, грешките што ги правите или вашите чувства?
Се чувствувате изоставени
Ова е она за што пишувавме на почетокот. Знаете дека нешто не е во ред, но не можете да ставите прст на ништо. „Со мене зависи“, „Не можам да се носам со луѓе“, „Јас сум поинаков“.
Тешкотии во идентификување и изразување чувства
Дали го врзувате јазикот кога сте вознемирени? Дали имате ограничен вокабулар или не можете да најдете зборови за да ги изразите своите чувства? Дали сте често збунети од сопствените и туѓите реакции?
Родителите кои не ги забележуваат доволно своите деца, кои ги потценуваат или не одговараат соодветно на нивните емоционални потреби, му испраќаат моќна сублиминална порака на детето. И гласи:
Вашите чувства не се важни.
За да се соочи детето со таква ситуација, природно ги потиснува своите чувства, за да спречи тие да станат „проблем“ во семејството.
И тогаш, кога тоа дете ќе порасне, живее без доволен пристап до сопствените емоции: емоции кои треба да го водат, поврзуваат, збогатуваат; емоции кои треба јасно да ни кажат кој ни е важен и што е важно во нашите животи.
Ако се препознаете во сето ова, има добри вести. Не е доцна да се поправат работите.
Откако ќе сфатите дека проблемот што го имате е всушност резултат на емоционално запоставување во детството, можете да го решите напаѓајќи го. Можеби ќе можете сами да го направите ова или можеби ќе треба да разговарате со некого.
Можете да најдете нов пат до вашите скриени емоции и да ги научите вештините за нивно користење. Можете да прифатите и разберете дека вашите чувства се реални и ВАЖНИ.