Отец Предраг Поповиќ често преку социјалните мрежи зборува за верата, симболите и заборавените значења на христијанските обичаи.
Овојпат, на својот Инстаграм-профил, тој сподели силно толкување на украсувањето на елката — обичај кој денес многумина го доживуваат исклучиво како празнична декорација, а кој во православната традиција носи длабока симболика.
Неговите зборови предизвикаа големо внимание, бидејќи потсетуваат на суштината на верата, жртвата и љубовта, вредности кои современиот живот често ги турка во втор план.
Празничното дрво – елката како силен симбол на Христос
Отец Предраг објаснува дека елката не е само празнично дрво, туку силен симбол на Христос.
„Елката што ја украсуваме — тоа е Христос. Сите дрвја ги губат лисјата, доаѓа зимата. Зимата е смрт. Сите ние умираме, а Тој останува вечен“, порачува тој.
За разлика од листопадните дрвја, четинарите ги задржуваат игличките и во зима, исто како што Христос останува жив и вечен. Во српската традиција, овој симбол се поврзува и со бадникот, бидејќи и неговото лисје опстојува во студените денови, носејќи ја истата порака.
Венецот на врвот на елката и неговото значење
Тој посебно се осврна на украсите што денес ги ставаме на елката, нагласувајќи дека ниеден од нив не е без значење.
„Горе не оди ѕвезда, горе оди венец. Тоа е венецот што Христос го носи околу главата — венецот од трње“, објаснува отец Предраг.
Новогодишниот венец, украсен и осветлен, во ова толкување станува потсетник на Христовата жртва и страдање, но и на победата на животот над смртта.
Ниту светлечките ламбички, кои денес ги сметаме само за декорација, не се изоставени од неговото толкување.
„Тие светла се Христовите рани. Тој крвареше заради нас“, вели тој.
На тој начин, светлината на елката добива подлабока смисла — таа го симболизира страдањето, но и надежта, воскресението и светлината што останува и во најтемните моменти.
Жртвата како највисок израз на љубовта
Централната порака на обраќањето на отец Предраг е законот на жртвата, кој тој го истакнува како еден од најважните христијански принципи.
„Кога се жртвуваме за другите луѓе, покажуваме дека ги сакаме. Жртвата е еднаква на љубов“, нагласува тој.
Христовата жртва како доказ за Божјата љубов
Тој потсетува дека Бог не останал далечен и недопирлив, туку го дал Својот Син, слично како Авраам кој бил подготвен да го жртвува највредното. Токму поради таа жртва, верата во Бога, како што вели, има смисла.
Отец Предраг истакнува дека верата не би имала тежина доколку Бог не ја разбира човечката болка, неправдата, зависта, љубомората и страдањето.
„Да останел Бог таму каде што е, јас не би верувал во Него. Што знае Тој како е мене, на мајка ми, на моите деца, во бракот?“, искрено вели тој.
Токму затоа, Христовата жртва е доказ за Божјата љубов кон луѓето — љубов која не бара многу за возврат, освен искрена вера.