Пејачот Боба Стефановиќ беше пејач и композитор на домашна забавна музика и едно од најпознатите имиња на југословенската естрада.

Боба Стефановиќ е роден на 21 мај 1946 година во Белград, а израснал во Чубура, на улицата Молерова. Во 1958 година во неговата улица е основан аматерскиот младински театар „Дадов“, каде малиот Боба го пронашол својот свет. Свиреше гитара, компонираше, пишуваше поезија…

Богатата музичка кариера Боба Стефановиќ ја започнува далечната 1962 година во вокално-инструменталниот ансамбл „Голден бојс“, најпрвин како гитарист, а подоцна и како пејач. Тој помина пет години со нив. Беше една од првите југословенски рок групи, која најмногу свиреше аранжмани на странски хитови, а подоцна и авторски песни, од кои најпозната е „Чудна девојка“.

По „Златните момчиња“, Боба стана член на машкиот и женскиот квартет „Еден и тие“, во кој членуваа Миња Субота, Лидија Кодрич и Далиборка Стојшиќ. (Може да се каже дека беа претходници на „АББА“).

Во белградската пролет 1970 година, Боба го изведе својот најголем хит, познатата „Избриши ги солзите мила“. Стана исклучително популарен, па реши да започне соло кариера. Во 1971 година ја напушта групата „Оне и они“, а на негово место скокнал Жарко Данчуо.

И тој случајно почна да пее. На море, да угоди девојка. На девојките им се допадна, но и на другите. И многу брзо се наметна со посебен стил и глас. И токму во моментот кога во Белград пристигна првата плоча на Елвис Присли, Боба Стефановиќ го доби првиот ангажман во клубот „Евридика“. И тогаш почнаа да доаѓаат повиците од радио станиците. Со група добри пријатели ги основа „Голден Бојс“, првата, како што некогаш ја нарекуваа, вокално-инструментална група (ВИС) кај нас. Станаа популарни, но не и долготрајни.

Боба не пушти солзи за нив, бидејќи набрзо го прославија „солзи радосници“. Бобините „Солзи“ станаа симбол на домашните евергрини, омекнувајќи ги најтврдите женски срца. Успехот на таа песна го објаснува со убава, распеана мелодија и искрен текст. Композицијата допре многу срца и души. Златното момче за неа добило пет златни чинии. А потоа почнаа „Кажи ми дека си уште сам“, „Чувај се од огнот на моето срце“, а потоа „Розите“ …

Следуваше долгогодишно искачување со групата „Оне и они“. Вели дека тие стари денови се забавувал со Лидија Кодрич, а бил добар пријател и со Далиборка Стојишиќ, која била мис на Флорида. И една недела им се придружи и Миња Субота. Речиси ненамерно, десет години пред познатиот „Абе“, овие четворица се потресоа, особено во поранешниот Советски Сојуз.

Пред „нашиот абе“ Боба го шеташе целиот балкански регион. Пред многу години на фестивалот „Златен елен“ во Брашов, Романија, успеа да го победи познатиот Хулио Иглесијас. Боба беше прв, а славниот Шпанец само петти. Пееше и со Клиф Ричард, а му се отворија вратите на париската „Олимпија“ и синџирот хотели „Шератон“.

За жал, многумина не знаат кој е тој денес, а влезе во историјата на домашната музика.

Според истражувањето на Австриската академија тој е еден од петте најубави гласови во светот. Не само што не е познато, туку не се знае дека бил одличен сликар. Најчесто мислеа дека само „слика“ нешто кога нема доволно концерти, чисто за да убие време.

Сè што луѓето имаа можност да видат – да свират на пијано, гитара, хармоника, тапани – научил. Толку самоук и сестран, а сепак евентуално препознатлив за денешните генерации по песните „Избриши ги солзите мила“ и „Ми велат дека си уште сам“ кои самиот не ги ни напишал, туку му биле дадени да ги интерпретира. мајсторски и на тој начин да им вдиши вечен живот.

Важеше за голем срцекршач. Но и денес мотото е „господа работат и молчат“. По многубројните љубовни „турбуленции“ се смести во третиот брак. Среќа ми донесоа и моите три ќерки. Сега само приказни и анегдоти сведочат за боемскиот живот на „човекот со гитара“. Со кафе и цигара.

Почина во Белград на 9 февруари 2015 година, на 69-годишна возраст.